Ja, poker fraude kan. Maar het is niet eenvoudig en het is goed om te beseffen dat het meestal niet door het casino plaatsvindt, maar door individuele medewerkers die de beschikbare casino technologie misbruiken. Op dit moment doet de zaak rondom Mike Postle de pokerscene op zijn grondvesten schudden. Hij en de Stones Gambling Hall – waar hij zijn pokerwinsten bij elkaar speelde – zijn inmiddels voor miljoenen aangeklaagd door benadeelde spelers. Maar hoe zit dat en waar loop je het risico op poker fraude?
Eerst even over de basics van poker
Poker – en dan hebben we het niet over spelletjes als video poker en casino hold’em – is geen spel dat je tegen het casino speelt zoals roulette en blackjack. Bij poker speel je tegen een groep andere spelers die allemaal inzetten. Doel is om de andere spelers weg te spelen en over te blijven met de hoogste combinatie van kaarten en daarmee de volledige pot van het spel te winnen. Het casino speelt dus geen directe rol in het spel, maar faciliteert het spel, vaak tegen een klein percentage van de inzet (de rake).
Als we een van de meest gespeelde varianten nemen – Texas Hold’em – ziet het spelverloop er als volgt uit. Alle spelers ontvangen bij aanvang twee kaarten (hole cards) die ze uiteraard gesloten houden voor de overige spelers. Vervolgens komen er in een drietal rondes 5 gemeenschappelijke kaarten op tafel waarmee de speler een voor hem of haar zo hoog mogelijke pokerhand moet zien te vormen. Iedere spelronde worden er meer gemeenschappelijke kaarten opengedraaid en moeten spelers vervolgens beslissen wat ze doen:
- Ze kunnen passen (folden). Dan hoeven ze niet meer in te zetten, maar zijn wel de inzetten tot dat moment kwijt.
- Ze kunnen meegaan met de voorgaande bieders (callen).
- Of ze verhogen hun bod (raisen). Het is dan aan anderen om weer mee te gaan, te folden of te raisen etc.
Flop, turn, river en showdown
Bij iedere ronde (met verschillende namen: flop, turn en river) ben je dus meer geld kwijt aan inzetten als je doorspeelt, vallen er ondertussen spelers af (die achteraf gezien wellicht betere kaarten bleken te hebben) en krijg je een beter beeld van je kansen omdat meer gemeenschappelijke kaarten zijn omgedraaid.
Uiteindelijk blijven er in de laatste ronde (de river) een of meer spelers over. Als er één overblijft, wint die automatisch de pot. Als er meer overblijven is er een showdown waarbij de kaarten vergeleken worden en de speler met de hoogste pokerhand wint.
Goede kaarten zijn dus belangrijk. Minstens zo belangrijk is echter om uit het spelgedrag van de tegenstanders hun kaarten in te schatten en door jouw eigen biedgedrag hen de indruk te geven dat jij betere kaarten hebt. Spelinzicht en psychologie gaan daarbij hand in hand. Daarmee zorg je ervoor dat je je op de juiste momenten past, en op andere momenten juist hoog inzet en anderen overbluft.
Hoe werkt poker fraude dan?
Bij poker zit de mogelijkheid om te frauderen dus met name in kennis van de kaarten van de tegenstander. In minder goed georganiseerde omgevingen als een kroeg of een huiskamer zijn daarvoor allerlei trucs te verzinnen met handlangers, gemerkte kaarten etc. Maar in een beetje correct casino zijn die simpele trucs uiteraard uitgesloten.
Toch lijkt het er in het geval van de vermoedelijke poker fraude van Mike Postle op dat hij tijdens zijn spel vrijwel volledig op de hoogte leek van de nog gesloten gemeenschappelijke kaarten én de kaarten van zijn tegenstanders. De verdenking begon met het feit dat hij zeer onwaarschijnlijke keuzes maakte tijdens het spel die toch steeds goed bleken uit te vallen. Toen toeschouwers erop gingen letten, viel ze op dat hij stiekem op zijn smartphone leek te kijken. Anderen vermoeden dat hij een draagbaar device in zijn pet verborg. Hoe dan ook, het leek erop dat hij op een of andere manier informatie over de kaarten ontving. Maar van wie, en hoe?
Risico op poker fraude bij streaming poker
Het antwoord zit vermoedelijk in het feit dat steeds meer pokerwedstrijden worden gestreamd voor publiek op internet. Die uitzendingen zijn populair en leuk om te zien. Vooral omdat de toeschouwers – anders dan de spelers – op hun scherm wél alle kaarten zien. Niet alleen de gemeenschappelijke kaarten maar ook de handen van de deelnemende spelers. Om die reden worden de wedstrijden ook met ruime vertraging uitgezonden, zodat de spelers geen misbruik van die informatie kunnen maken. En toch is dat exact wat er in het Mike Postle verhaal lijkt te gebeuren. Hoe zit dat?
Bij deze poker fraude (die overigens nog niet is bewezen) vermoeden de klagers dat de informatie al ergens in het casinosysteem wordt onderschept en doorgegeven. Bij streaming poker toernooien wordt namelijk gebruik gemaakt van chip technologie om de kaarten te registreren. Door RFID chips in kaarten te gebruiken kan de waarde ervan op afstand automatisch worden uitgelezen en opgeslagen in het systeem. Daarmee is het bij het streamen eenvoudig om kaarten volledig automatisch weer te geven op het scherm voor de kijkers. Maar omdat die informatie technisch gezien direct beschikbaar is, kan een medeplichtige er in principe ook voor zorgen dat die informatie real-time bij de valsspeler terechtkomt.
Real-time kaartinformatie voor de valsspeler
Het lijkt erop dat Postle op die manier constant beschikte over actuele informatie over alle kaarten. En dus soms paste bij ogenschijnlijk kansrijke kaarten. En juist doorspeelde met schijnbaar onmogelijke kaarten. Alles bij elkaar speelde hij er volgens zijn tegenstanders miljoenen bij elkaar, ten koste van henzelf. De rechter gaat zich er de komende tijd over buigen.